آرامگاه فردوسی توس مشهد - قسمت اول

جاذبه های گردشگری ایران - آرامگاه فردوسی توس مشهد - قسمت اول

اگر بخواهیم به دو جاذبه ی خراسان اشاره کنیم و یا دو عنصر هویتی خراسان و ایران را برشمریم، اولین آن را باید آرامگاه علی بن موسی الرضا بدانیم که هویت مذهبی و باور های اعتقادی حجم وسیعی از ایرانیان را معطوف خود می کند اما هویت دیگر این سرزمین خود را وام دار اثری است، که نماد ملی گرایی ایران به شمار می رود و نام ایران را برای همیشه زنده نگه داشت، از این رو، صاحب این اثر، بدون شک یکی از ستون ها هویتی این سرزمین محسوب می شود و 2safar در ادامه مسیرش به آرامگاه این نامی بزرگ آمده تا شما را با این مکان آشنا کند.

توس شهری است که بیشتر از هر اثر ، هویت و افتخار تاریخی دیگری، مفتخر به داشتن حکیم ابوالقاسم فردوسی است، اگر بخواهیم اطلاعات کوتاه و دقیقی به شما بدهیم، باید گفت که اطلاعات اندکی از زندگی شخصی این شاعر بزرگ ایرانی وجود دارد و صاحب و نویسنده ی بزرگترین اثر ملی این سرزمین را مانند بسیاری از عناصر هویت ملی مان اندک می شناسیم. بر اساس اطلاعات موجود ابوالقاسم فردوسی تقریبا در سال 329 هجری قمری در یکی از روستا های ولایت توس به دنیا می آید و در سال 416 هجری قمری نیز در محل زادگاه اش جان می سپرد، اما نام و نشان او برای همیشه یکی از درخشان ترین آثار آسمان ایران می شود.

فردوسی در دوران سامانیان سرودن شاهنامه(نام اثر ماندگار فردوسی) را آغاز کرد اما تلاطم های سیاسی این کشور به ورود و خروج نام های زیادی رو به رو شد. اما گردشگرانی که به توس می آیند، بدون شک نام فردوسی آنان را به این شهر کشانده و آوازه اش را شنیده اند و آرامگاه او امروزه یکی از جاذبه های دیدنی و گردشگری ایران، شهر مشهد و توس است، اثری زیبا، با هویت و با وقار که در ایجاد فضایی نزدیک به شاهنامه ی فردوسی بسیار موفق است. اما این بنا اثری معاصر است و شباهتی به اولین آرمگاه و مقبره ی حکیم ابوالقاسیم فردوسی، حکیم سخن و حکیم توس ندارد. بنای آرامگاه فردوسی داستانی پر از پستی و بلندی است که مانند تاریخ این سرزمین فراز ها و فرود های بسیاری را از سرگذرانیده است. اولین بار یکی از علاقه مندان حکیم، به نام ارسلان جاذب بنایی کوچک و ساده بر روی محل دفن او ساخته می شود، اما داستان مختلفی برای ویرانی او وجود دارد، عده ای بر این باورند که آن آرامگاه 100 سال پا برجا بوده و برخی هم از ویرانی او در خلال این سال ها خبر می دهد. به طوری که در کتاب ها و سفر نامه های مختلف از آرامگاه حکیم به صورت پراکنده سخن به میان آمده، اما نشان و اثری از آن در دست نیست، با این حال چندین بار هم مقبره ی حکیم توس را با بهانه های مختلف از جمله ساخت قلعه در توس ویران کرده اند. تا اینکه در روزگار نزدیک تر یعنی در دوران ناصر الدین شاه قاجار ، با تلاش آرامگاه حکیم یافت می شود و بنایی ساده بر روی آن ساخته می شود، اما با روی کار آمدن رضا شاه پهلوی، باور های ملی گرایانه تقویت می شوند و فردوسی هم سردمدار این هویت ایرانی طی قرن ها است. از این رو، ساخت آرامگاهی در خور این شخصیت تاریخی در دوران پهلوی در دستور کار قرار می گیرد، که در ادامه از آن سخن خواهیم گفت.