ناگفته های خلبانان در رابطه با پرواز

آیا دوست دارید از پشت صحنه ی پرواز بیشتر بدانید و به اطلاعات ویژه ای که خلبانان دارند پی ببرید. با 2Safar همراه باشید.

خلبانان پیغام های سرّی به خدمه ی پرواز می فرستند.

حتماً پیش آمده است که در طول پرواز پیغام های کوتاهی از طرف خلبان بشنوید که مخاطبش مسافران نیستند و هیچ چیزی از آن ها سر در نیاورید. این بخشی از پیغام های سرّی میان خلبان و خدمه ی پرواز است. حتی این پیغام های سرّی شامل دینگ های روشن شدن یا خاموش شدن چراغ های بستن کمربند نیز می شود. بسته به اینکه چند بار چراغ روشن و خاموش شود یا چند صدای دینگ به گوش برسد، خلبانان پیغامی را با خدمه ی پرواز رد و بدل می کنند. البته تصور نکنید همه چیز به ایمنی پرواز بر می گردد. گاهی روشن و خاموش کردن چراغ یا تعداد دینگ ها برای درخواست مثلاً یک فنجان قهوه است.

سه بار دینگ به معنای یک پیغام فوری است که ممکن است هشداری برای مهمانداران باشد. این هشدار غالباً به وجود شرایط اضطراری یا جوی بر می گردد. مهمانداران با گرفتن این پیغام متوجه می شوند باید مراقب وسایل پذیرایی و غیره باشند چون ممکن است تکان های هواپیما زیاد شود.

یازده دقیقه از پرواز شما می تواند خطرناک باشد.

به لحاظ آماری سفر های هوایی ایمن ترین سفر ها هستند و فقط حدود یک در ده هزار امکان دارد در یک سانحه ی هوایی صدمه ببینید یا جان خود را از دست بدهید. بر طبق همین آمار بیشتر سوانح هوایی در طول یازده دقیقه از زمان پرواز رخ داده اند. شرکت هوایی بوئینگ با بررسی سوانح هوایی اعلام کرده است که بین سال های 2007 تا 2019، 48 درصد سوانح مرگبار هوایی در سه دقیقه ی اول پرواز و یا هشت دقیقه ی پایانی اتفاق افتاده اند. در نتیجه اگر ترس از پرواز دارید همین یازده دقیقه بترسید و بقیه ی تایم پرواز را در آرامش بگذرانید.

در صورت بروز سانحه ی هوایی، مسافران فقط 90 ثانیه زمان برای فرار دارند.

صادقانه بگویید آخرین باری که به توصیه های ایمنی قبل از پرواز با دقت گوش کرده اید چه زمانی بوده است؟ اغلب مسافران حوصله ی گوش کردن به این توصیه های تکراری را ندارند و هیچ توجهی به آن ها نمی کنند. با این وجود اگر بدانید در صورت بروز سانحه ای و فرود اضطراری فقط 90 ثانیه وقت برای فرار دارید شاید دفعه ی بعد این توصیه ها را جدی تر بگیرید. شما هیچ ثانیه ای را نباید از دست بدهید، بنابراین وقتی مهمانداران راه های خروج اضطراری را نشان می دهند آن ها را دقیقاً به خاطر بسپارید و تعداد ردیفی که با این در ها فاصله دارید در حافظه ثبت کنید.

به عنوان مثال در سال 2013 سانحه ای برای پرواز شماره ی 214 آسایانا رخ داد. این پرواز که با 291 مسافر و 16 خدمه در سان فرانسیسکو مجبور به تخلیه ی مسافرانش در 90 ثانیه گردید. کسانی که توانستند از داخل هواپیما فرار کنند آن هایی بودند که راه خروج اضطراری را به خوبی به خاطر سپرده بودند و سرعت عمل بیشتری داشتند.

یک تبر مخفی در هواپیما وجود دارد.

اگر مسافری تبری در چمدان کابینش داشته باشد قطعاً از ورود او به هواپیما جلوگیری شده و چه بسا خودش نیز بازداشت شود اما جالب است بدانید در داخل خود هواپیما یک تبر مخفی وجود دارد. پیش از آن که حوادث تروریستی در سفر های هوایی زیاد شوند، تبر هواپیما چندان مخفی نبود و مانند کپسول آتش نشانی در جایی قرار داشت که خدمه ی پرواز در صورت بروز حادثه به آسانی به آن دسترسی داشته باشند. امروزه تبر در جایی مخفی است و هیچ مسافری نمی تواند آن را ببیند. ناگفته نماند علت وجود تبر در هواپیما نیاز به آن برای شکستن پنجره در مواقع اضطراری است.

دُم هواپیما امن ترین قسمت آن در صورت بروز سانحه است.

بر طبق آمار امن ترین صندلی های هواپیما صندلی های وسط در انتهای هواپیما هستند زیرا مسافران ساکن این صندلی ها بیشتر از سایرین شانس زنده ماندن در سوانح هوایی را داشته اند. در مطالعه ای تمام سوانح هوایی 35 سال گذشته مورد بررسی قرار گرفته و آمار نجات یافتگان وصندلی آن ها محاسبه شده است. بر طبق نتایج این مطالعه، سه ردیف انتهایی هواپیما 32 درصد آمار مرگ و میر را به خود اختصاص داده اند، در حالی که این آمار در سه ردیف جلویی 38 درصد گزارش شده است. صندلی وسط سه ردیف عقب هواپیما نیز یک درصد امن تر صندلی وسط سه ردیف جلویی بوده است. نتایج مطالعات دیگر این یافته ها تأیید کرده اند. یمی از دلایل این است که در صورت بروز سانحه مسافران به طور نا خودگاه به درهای اضطراری جلوی هواپیما هجوم می برند و مسافرانی که در انتها نشسته اند دسترسی راحت تری به در های اضطراری پشت هواپیما دارند. ضمناً نتایج مطالعات نشام می دهد مسافرانی که در ردیف در های اضطراری می نشینند شانس بیشتری برای نجات یافتن دارند زیرا زود تر از سایر مسافران می توانند خود را به بیرون برسانند. اگر فرد محتاطی هستید می توانید با توجه به نتایج مطالعات همیشه صندلی وسط سه ردیف عقب هواپیما را برای خود انتخاب کنید. فراموش نکنید علم آمار هیچ گاه دروغ نمی گوید.

برخی هواپیما ها خیلی قدیمی هستند.

هواپیما های تجاری فوق العاده گران هستند و بسیاری از ایرلاین ها از عهده ی خرید هواپیما های جدید و جایگزین کرده هواپیما های کهنه ی خود با آن ها بر نمی آیند. بسیاری از جت های ایرلاین های مختلف بالای 25 سال قدمت دارند. بیشترین هواپیما های کهنه ای که مورد استفاده قرار می گیرند بوئینگ 717، 757، 767 و 737 هستند. خط هوایی دلتا بیشترین آمار استفاده از هواپیما های کهنه را دارد و متوسط عمر هواپیما های این ایرلاین 17 سال است. پس از آن ایر کانادا با متوسط 14.2 سال و یونایتد ایرلاین با 14.1 در رتبه های بعدی هستند. البته این آمار مربوط به ایرلاین های معروف می شود و ایرلاین های کمتر شناخته شده که بین المللی محسوب نمی شوند در این آمار لحاظ نشده اند.

ماسک اکسیژن فقط 15 دقیقه کار می کند.

کسانی که زیاد با هواپیما سفر می کنند در توصیه های ایمنی بار ها شنیده اند که در صورت تغییر در فشار هوای کابین ماسک های اکسیژن به طور اتوماتیک در اختیارشان قرار خواهد گرفت و آن ها در ابتدا باید ماسک خود را بزنند و سپس به دیگران کمک کنند. چیزی که گفته نمی شود این است که این ماسک ها به طور متوسط فقط 15 دقیقه کار می کنند. اگر شرایط اورژانسی بیش از این زمان ادامه بیابد جان مسافرات هواپیما به طور جدی به خطر خواهد افتاد.

نیمی از سوانح هوایی به خاطر اشتباهات خلبانان رخ می دهد.

خلبانان از شنیدن این موضوع خوشحال نمی شوند اما آمار و ارقام سوانح هوایی آن را تأیید می کند. متأسفانه خطای انسانی باعث بروز نیمی از سوانح هوایی دنیا بوده است. بر اساس آماری که شرکت هوایی بوئینگ منتشر کرده است ققط 20 درصد سوانح هوایی به علت شرایط آب و هوایی بوده اند. سایر دلایل به نقض های فنی هواپیما و همچنین تصمیمات خلبانان بر می گردد.

دوره ی آموزشی خلبانان بسیار دقیق و پیچیده است و تا یک خلبان مهارت و تجربه ی قابل توجهی کسب نکند اجازه ی هدایت یک هواپیمای مسافر بری را نخواهد داشت. با این وجود فراموش نکنیم خلبان ها نیز انسان هستند و امکان بروز اشتباه را دارند. گاهی عدم اقدام صحیح و به موقع، تدبیر نا درست یک موقعیت، یا یک عملکرد اشتباه به قیمت سقوط هواپیما و جان تمام مسافران و خدمه تمام می شود.

خلبان اتوماتیک بیشتر بار پرواز را بر عهده دارد.

در بیشتر طول پرواز خلبانان از حالت اتوماتیک پرواز یا خلبان اتوماتیک استفاده کرده و با خیال آسوده به نظارت اوضاع مشغول می شوند. در یک پرواز عادی 90 درصد پرواز توسط خلبان اتوماتیک انجام می شود و فقط ده درصد که شامل تیک آف و فرود می شود را خود خلبان بر عهده می گیرد. حتی هواپیما های مدرن به سیستم فرود اتوماتیک هواپیما نیز مجهز هستند که می تواند هواپیما را در میان مه غلیظ به زمین بنشاند، اما خلبانان ترجیح می دهند خود عملیات فرود را به دست بگیرند. نا گفته نماند خلبان اتوماتیک نمی تواند هر کاری انجام دهد و مسئولیت حفظ ایمنی مسافران تماماً به عهده ی خلبان است.

نشستن در فاصله ی بیش از پنج ردیف از در های اضطراری توصیه نمی شود.

بر اساس آمار سوانح هوایی، مسافرانی که بیش از پنج ردیف با در های خروج اضطراری فاصله داشته اند کمتر از شانس خروج از هواپیما در صورت بروز شرایط اضطراری برخوردار بوده اند. در هنگام انتخاب صندلی خود در هواپیما بهتر است این عامل را در نظر بگیرید و با انتخاب یک ردیف مناسب شانس نجات یافتن خود را در صورت بروز سانحه افزایش دهید. درست است که در بیشتر ایرلاین ها نشستن در ردیف درهای خروج اضطراری شارژ اضافه به دنبال دارد اما می توانید ردیفی در اطراف در های خروج، هر چه نزدیک تر بهتر، انتخاب کنید.

خلبانان در طول پرواز چرت می زنند.

حدود 43 تا 54 درصد از خلبانانی که در نظر سنجی بریتانیا، نروژ و سوئد شرکت کردند معترف بودند که در طول پرواز چرت می زنند. حتی یک سوم آن ها اذعان کرده اند که پس از بیدار شدن از خواب متوجه شده اند که کمک خلبان نیز همزمان خواب بوده است! پرواز های طولانی ممکن است تا 15 ساعت طول بکشد و نمی توان انتظار داشت خلبانان تمام این مدت بیدار و هوشیار باشند. در واقع به طور رسمی به خلبانان اجازه ی استراحت در طول پرواز های طولانی داده شده است. البته انتظار می رود علاوه بر خلبان اتوماتیک، کمک خلبان در این مدت بیدار باشد و بر اوضاع نظارت کند که ظاهراً همیشه به این شکل نیست.

هواپیما ها به طور مرتب دچار صاعقه می شوند.

شاید اگر بدانید هواپیما ها تا چه اندازه دچار صاعقه می شوند وحشت کنید و دیگر سوار هوایپما نشوید. بر اساس تحقیقات صورت گرفته یک جت به طور متوسط هر دو سال یک بار دچار صاعقه می شود. البته هواپیما ها با در نظر گرفتن این موضوع طراحی شده اند و سعی شده است داخل هواپیما از هر گونه ولتاژ خارجی در امان بماند. اجزای الکتریکی و باک بنزین هواپیما نیز به دقت از امواج برق خارجی محافظت می شوند. هر چند نمی توان گفت رعد و برق برای هواپیما هیچ خطری ندارد و به ندرت پیش آمده است که سوانح مرگباری در اثر برق در میان ابر ها به وقوع پیوسته اند. به عنوان نمونه در سال 2014 یکی از هواپیما های خط هوایی آلاسکا ایر دچار برق گرفتگی شده و سقوط کرد. اما واقعاً جایی برای ترسیدن نیست و این سوانح به قدری نادر هستند که نمی توان روی آن ها حسابی باز کرد.

خلبانان در بسیاری از مواقع فراموش می کنند چراغ بسته بودن کمربند ها را خاموش کنند.

ما می دانیم که خلبانان از چراغ مخصوص کمربند ها برای فرستان پیغام های سری به مهمانداران استفاده می کنند. اگر توجه کنید خیلی از مواقع چراغ بسته بودن کمربند برای مدت زیادی روشن می ماند بدون اینکه به نظر برسد شرایطی اضطراری در پرواز وجود داشته باشد یا لزومی بر بسته بودن کمربند باشند. دلیل این امر بسیار ساده است، خلبان صرفاً فراموش کرده چراغ بسته بودن کمربند ها را خاموش کند! البته این به آن معنا نیست که هر وقت این چراغ روشن بود نادیده اش بگیرید و کمربندتان را نبندید. اما اگر در وسط پرواز هستید، هیچ علائمی مبنی بر ضرورت بستن کمربند را مشاهده نمی کنید، چراغ برای مدت طولانی روشن بوده است و ضمناً خود مهمانداران پیوسته در رفت و آمد هستند می توانید در صورت نیاز کمربند خود را باز کرده و به دستشویی بروید.

کمک خلبانان در واقع خلبان های ماهر و ورزیده هستند.

مردم فکر می کنند کمک خلبان مانند یک کار آموز است که کنار خلبان می نشیند و فقط وقتی خلبان نیاز به استراحت دارد و هواپیما در حالت خلبان اتوماتیک قرار گرفته است به اوضاع نظارت می کند. اما جالب است بدانید کمک خلبانان همان خلبانان با تجربه و ماهر هستند که به عنوان کمکی فعالیت می کنند و از هر نظر آمادگی کنترل هواپیما را دارند. در ضمن اگر در طول پرواز مشکلی برای خلبان اصلی پیش بیاید کمک خلبان می توان تمام مسئولیت های خلبان را به عهده بگیرد.

دلیلی برای نگرانی درباره ی چاله های هوایی وجود ندارد.

چاله های هوایی و شرایط نا مساعد جوی دلیل شماره یک ترس و اضطراب مسافران است اما به گفته ی خلبانان اصلاً جای نگرانی نیست و پرواز در میان چاله های هوایی همانند رانندگی در یک جاده ی پر از گودی و بلندی است. در واقع چاله های هوایی فقط موجب تکان های بیشتر هواپیما شده و مسافران را آزار می دهند وگرنه خطر دیگری ندارند. بر اساس نتایج تحقیقات، هواپیما های امروزی در بدترین شرایط جوی آزمایش می شوند و اگرچه مواجهه با چالش های هوایی مسافران را می ترساند اما هیچ آسیبی به هواپیما نمی زند. اگر چه مواردی پیش آمده است که مسافران به خاطر تکان های هواپیما آسیب دیده اند اما تنها به دلیل نبستن کمربند و گوش ندادن به توصیه های ایمنی بوده است.

حتی اگر هر دو موتور هواپیما از کار بیفتد، باز هم هواپیما قادر است به سلامت فرود بیاید.

شاید برایتان آرامش بخش باشد اگر بدانید در صورت بروز بد ترین فاجعه که از کار افتادن هر دو موتور هواپیما است، همچنان شانس نجات یافتن دارید. البته پیش از هر چیز بدانید احتمال از کار افتادن هر دو موتور هواپیما بسیار ناچیز است اما حتی اگر این اتفاق بیفتد هواپیما می تواند صحیح و سالم فرود بیاید و جان سالم به در ببرید زیرا خلبان 20 تا 30 دقیقه زمان خواهد داشت تا اقدامی صورت دهد. البته خدا می داند پس از آن که دیگر صدای موتور هواپیما را نشنیدید چه حالی پیدا خواهید کرد و تضمینی در کار نیست تا رسیدن به زمین سکته نکنید!

خلبانان می توانند مسافران بی ادب و درد سر آفرین را بازداشت کنند.

خلبانان نمی توانند مسافری را دستگیر کنند، چون این تصمیمی است مسئولان روی زمین باید بگیرند، با این وجود خلبانان حق بازداشت مسافران را دارند. این حق از طریق یک معاهده ی بین المللی که 180 کشور آن را امضا کرده اند به خلبانان داده شده است. در واقع هر مسافری که امنیت سایر مسافران را به خطر بیندازد یا رفتاری آزار دهنده بروز دهد می تواند توسط خلبان بازداشت شده و پس از به زمین نشستن هواپیما به مقامات تحویل داده شود. وقتی پای امنیت پرواز و جان مسافران مطرح باشد هر اقدامی مجاز شمرده می شود.

سنگ کلیه بین خلبانان رایج است.

آیا تا به حال از خود پرسیده اید که خلبانان می توانند هر زمان که بخواهند به دستشویی بروند یا خیر؟ چنان چه چنین ذهن کنجکاوی دارید ما اطلاعات دسته اولی برایتان حاضر کرده ایم. خلبانان نمی توانند همان لحظه ای که نیاز دارند الزاماً به دستشویی بروند و بنابراین مشکل سنگ کلیه بین این گروه از مشاغل رایج است. در کنار مشکل دستشویی، عدم نوشیدن آب کافی نیز دلیل دیگری برای به وجود آمدن سنگ کلیه در خلبانان است. پس از واقعه 11 سپتامبر پلیس فدرال ایالات متحده قوانین سختگیرانه ای درباره ی ورود و خروج خلبانان از کابین را وضع کرده و وضعیت دستشویی رفتن را حتی از قبل پیچیده تر ساخته است.

هواپیما ها معمولاً سوخت ذخیره ندارند.

این موضوع شایعه نیست بلکه واقعیت دارد. هواپیما ها باید سوخت اضافه به همراه داشته باشند تا اگر به دلیلی مجبور به تغییر مقصد شدند و به جای دور تری پرواز کردند با کمبود سوخت مواجه نشوند. این مسئله در قاره ی اروپا اصلاً رعایت نمی شود و اغلب ایرلاین های اروپایی سوخت اضافه به همراه ندارند. به نظر می رسد اروپایی ها همان طور که در منازل خود در مصرف سوخت صرفه جویی می کنند، در صنعت هوایی خود نیز به همان شکل عمل می نمایند. دلیلش هم مشخص است: صرفه جویی در هزینه ها! البته خود ایرلاین ها این موضوع را تکذیب می کنند اما نتایج تحقیقات چیز دیگری نشان می دهد.

خلبانان مشکلاتی که در پرواز پیش می آید را کوچک جلوه می دهند تا مسافران نترسند.

خلبانان قرار نیست هر مشکلی پیش می آید را با مسافران در میان بگذارند و آن ها را بی جهت نگران کنند. حتی در صورت بروز مشکلی که چاره ای جز اطلاع دادن به مسافران نیست، آن ها محتاط عمل کرده و سعی می کنند مسئله را کوچک جلوه بدهند. مثلاً یک فرود اضطراری یا تغییر مقصد چیزی نیست که بشود از مسافران پنهان کرد. اگر شرایط جوی طوری نا مساعد باشد که دید خلبان به صفر برسد به مسافران گفته می شود که هوا کمی مه آلود است. اگر چیزی در هواپیما از کار بیفتد نیز صرفاً یک مشکل فنی کوچک گزارش می شود.

شما به عنوان مسافر بهتر است هر توضیحی خلبان می دهد بپذیرید و به قوه ی تخیل خود زیادی پر و بال ندهید. واقعیت این است که هر چه کمتر بدانید بهتر است.

ایرلاین ها طول پرواز را کمی طولانی تر از واقعیت اعلام می کنند که مسافر همیشه حس کند به موقع رسیده است.

اگر از خود می پرسید چرا پرواز ها در گذشته کوتاه تر از امروز بوده اند در حالی که صنعت هوایی روز به روز در حال پیشرفت است، پاسخش ساده است: ایرلاین ها طول پرواز را طولانی تر به مسافرین اعلام می کنند تا تأخیر های احتمالی به چشم نیاید. مثلاً اگر پروازی قرار است یک ساعت طول بکشد یک ساعت و پانزده دقیقه اعلام می شود تا در صورت تأخیر مسافر همچنان احساس کند به موقع رسیده است. یکی از دلایلی که پرواز زودتر از زمان اعلام شده به مقصد می رسد نیز همین تایم نادرست اعلام شده برای پرواز است.

بیشتر خلبانان در آمدی معمولی و متوسط دارند.

خلبان هواپیمای مسافر بری بودن شغل با کلاسی است و معمولاً پر در آمد نیز تلقی می شود اما الزاماً اینگونه نیست و خلبانان تازه کار مانند سایر خدمه ی پرواز درآمدی معمولی دارند. خلبانان و خدمه ی پرواز فقط در ازای زمان پرواز خود حقوق می گیرند و حتی تأخیر ها و انجام وظایف قبل از پرواز جزء ساعات کاری شان محسوب نمی شود. البته این در مورد تمام خلبانان صدق نمی کند و آن هایی که بالا تر از پانزده سال سابقه دارند حقوق سالیانه 100 تا 110 هزار دلار دریافت می کنند.

قهوه ای که در طول پرواز سرو می شود قابل خوردن نیست.

یکی از خلبان های با سابقه به روزنامه ی ایندپندنت بریتانیا می گوید که مسافران هرگز نباید داخل هواپیما قهوه بخورند. به جز ایرلاین های کاملاً اقتصادی دنیا که هیچ گونه پذیرایی انجام نمی دهند، قهوه و چای در اکثر ایرلاین ها سرو می شود. لازم است بدانید آبی که برای تهیه ی قهوه در هواپیما استفاده می شود حاوی مواد شیمیایی ضد باکتری است و یکی از دلایل بدمزه بودن قهوه و چای در داخل هواپیما همین است. خوردن چنین آبی حتی به صورت جوشیده اصلاً توصیه نمی شود بنابراین حتی اگر معتاد چای و قهوه هستید چند ساعت پرواز دندان روی جگر بگذارید و از نوشیدن آن ها اجتناب کنید. بهترین نوشیدنی در طول پرواز آب است. تا می توانید آب بنوشید و بدن و پوست خود را در هوای خشک هواپیما هیدراته نگه دارید.

خلبانان وقت خوردن ناهار ندارند.

چیزی به نام تایم ناهار در زندگی خلبان ها وجود ندارد و اغلب اوقات غذا خوردن آن ها ساعت ها به تأخیر می افتد. حتی گاهی خلبان ها مجبور می شوند پروازی را به تأخیر بیندازند تا با عجله لقمه غذایی بخورند. این یکی از مواردی است که اغلب خلبانان از آن گله دارند و از ایرلاین ها انتظار می رود ساز و کاری برای آن بیندیشند چون ساعت ها گرسنه ماندن به هیچ وجه درست نیست و حتی ممکن است منجر به تصمیمات شتاب زده و اشتباه شود.

گاهی خلبانان نمی دانند که دقیقاً کجا هستند.

یکی از خلبانانِ یک ایرلاین آمریکایی اخیراً نکته ای را در مصاحبه اش اذعان کرده است که ممکن است زنگ هشداری برای همه باشد. او گفته است که در بسیاری از پرواز های منطقه ای و خانگی خلبانان به اطلاعات محدودی دسترسی دارند و فقط می دانند در چه ارتفاعی و با چه سرعتی پرواز می کنند. آن ها اطلاعی درباره ی اینکه هر لحظه از طول پرواز دقیقاً کجا هستند ندارند. البته این خلبان تأکید می کند که هی دلیلی برای نگرانی مسافران وجود ندارد چون مسیر راه کاملاً مشخص است.

نشستن روی بال ها بهترین انتخاب است.

همه دوست دارند با بلیط درجه یک سفر کنند اما کمتر کسی از عهده ی هزینه اش بر می آید و اغلب کسانی که بلیط درجه یک می خرند یا مولتی میلیونر هستند یا ارگانی پول بلیط آن ها را پرداخت کرده است. با این وجود شما همچنان می توانید در یک پرواز معمولی حداکثر رفاه را برای خود به وجود بیاورید. بهترین صندلی های هواپیما صندلی های روی بال هستند. هوای داخل هواپیما از جلو به عقب می وزد بنابراین هوای قسمت جلو تمیز تر از قسمت عقب است. از طرفی کسی که روی بال می نشیند کمتر تحت تأثیر جریانات جوی و تکان های هواپیما قرار می گیرد. در نتیجه انتخاب صندلی روی بال هم به لحاظ جریان هوا انتخاب بدی نیست و هم برای افرادی که از پرواز می ترسند مناسب است.

خلبانان گاهی فوق العاده خسته هستند.

خلبانان ممکن است ساعات کاری بسیار طولانی داشته باشند. مثلاً پیش می آید که هفت روز پشت سر هم روزی 12 ساعت کار کنند که این می تواند بسیار طاقت فرسا باشد. از آن جا که جان 250 مسافر در دستان خلبان است، این خستگی می تواند عواقب دردناکی به دنبال داشته باشد. خلبانان می کوشند در بین ساعات کاری طولانی چرت های کوتاهی بزنند که به آن چرت قدرت می گویند و معتقدند همان استراحت کوتاه انرژی قوای بدنی شان را شارژ خواهد کرد.

خراب شدن هواپیما ها امری کاملاً رایج است.

هواپیما های مسافر بری دائماً در حال تعمیر و سرویس شدن هستند و خراب شدن آن ها امری متداول محسوب می شود. اغلب مشکلات هواپیما در مراحل اولیه تشخیص داده و درست می شود و هواپیما ها به طور مداوم چک می شوند تا ایراد و اشکالی نداشته باشند.

خلبانان از غذای هواپیما نمی خورند.

اگر از کیفیت غذای هواپیما ناراضی هستید و زیر لب به خود می گویید بیچاره خلبان ها که باید همیشه چنین غذایی بخورند، بهتر است بدانید آن ها این غذا را نمی خورند. از خلبان ها با غذاهای متفاوتی پذیرایی می شود و از آن جا که باید هر طور شده از احتمال مسمومیت غذایی و بیماری خلبانان جلوگیری شود، غذای آن ها با دقت بیشتری تهیه می شود و با کیفیت تر است.

در پایان پرواز خلبانان آماده شنیدن نظرات و انتقادات شما هستند.

حتماً توجه کرده اید که خلبان نیز در کنار سایر خدمه ی هواپیما در پایان پرواز مسافران را بدرقه می کند. اگر نظر، پیشنهاد یا حتی انتقادی دارید می تواند همان جا با خلبان و کادر پرواز در میان بگذارید. مطمئن باشید که آن ها با علاقه و صبوری به نظرات شما گوش خواهند کرد. حتی اگر می خواهید از خلبان تعریف کنید زمان مناسبی است. مثلاً اگر تجربه ی خوبی از فرود هواپیما داشتید، جا دارد از خلبان تشکر کنید. آن ها نیز مانند هر صنف دیگری نیاز به تشویق و روحیه گرفتن از سوی مشتریانشان که همان مسافران هستند دارند.

خلبانان پرواز های مختلف از لحاظ مهارت و تجربه با یکدیگر متفاوت هستند.

بسته به میزان اهمیت و طول پرواز، خلبان هایی با مهارت ها و تجربه های متفاوت انتخاب می شوند. مثلاً خلبانان پرواز های طولانی بین قاره ای جزء کار آموده ترین و با تجربه ترین خلبانان به شمار می روند. در پرواز های داخلی نیز یک پرواز منطقه ای کوتاه با هواپیمای کوچک متفاوت از پرواز با هواپیمای بزرگ با صد ها مسافر است. در حقیقت هر چه تعداد مسافران پرواز بیشتر باشد، ایرلاین ها حساسیت بیشتری در انتخاب خلبان به خرج خواهند داد. حتی نوع آموزش این خلبانان معمولاً با سایرین متفاوت است و دوره های مخصوصی را برای کسب مهارت و تجربه طی می کنند.

دلیل فرود آمدن محکم هواپیما مسائل ایمنی است.

گاهی در هنگام فرود هواپیما مسافران ضربه ای به زمین را حس می کنند و معمولاً از این نوع فرود آمدن شاکی هستند چون موجب ترس و اضطرابشان می شود. باید بدانید این نوع فرود آمدن اغلب به دلیل مسائل ایمنی صورت می گیرد زیرا هر چه چرخ های هواپیما محکم تر با زمین برخورد کند احتمال لیز خوردن آن بر روی باند و خارج شدن از باند کاهش می یابد. مثلاً در هوای بارانی و وقتی باند خیس است، خلبانان با یک فرود محکم و ضربه ای احتمال خارج شدن هواپیما از کنترل را کاهش می دهند.