کلاهبرداری های مرسوم در کشور های آسیایی و چگونگی اجتناب از آن ها

کشور های آسیایی مانند هند، چین و بسیاری از کشور های جنوب شرق آسیا برای سفر عالی هستند و مقصد هایی محبوب برای تمام مردم جهان به شمار می روند. با این وجود باید پذیرفت شاید به خاطر تعداد زیاد توریست ها کلاهبرداری نیز در کشور های آسیایی زیاد است. در این مقاله تعدادی از این کلاهبرداری های مرسوم را به شما معرفی کرده و شیوه ی مقابله با آن ها را شرح می دهیم. با 2Safar همراه باشید.

هنگام سوار شدن بر تاکسی: وقتی به مقصد رسیدیم در مورد قیمت توافق می کنیم.

در کشور های آسیایی کلاهبرداری رانندگان تاکسی خیلی متداول است و باید حواستان را در این رابطه جمع کنید. عادی ترین شکل این کلاهبرداری هم گرفتن کرایه ای بیش از حد مرسوم (گاهی تا چند برابر) است. شما باید حتماً روی مبلغ قبل از سوار شدن به تاکسی توافق کنید و اگر راننده ای از این کار طفره رفت یا آن را به مقصد حواله داد بدانید قصد کلاهبرداری دارد.

برای اجتناب از افتادن در دام این نوع شیادی، بدون توافق قیمت سوار ماشین نشوید و حتی با چانه زدن تا جایی که می توانید مبلغ را پایین بیاورید. بهتر است از قبل با کمی تحقیق با حدود قیمت ها آشنایی داشته باشید تا سرتان کلاه نرود. اگر راننده همچنان بر سر حرف خود بود سراغ راننده ی دیگری بروید و او را رها کنید.

در هنگام بازدید از جاذبه های توریستی: من همه جا را مجانی به شما نشان می دهم.

از این تور لیدر های به ظاهر مجانی در خیابان های آسیا فراوان است. آن ها توریست ها را شناسایی کرده، به سمتشان می روند و سر صحبت را باز می کنند. سپس یک تور مجانی برای بازدید از جاذبه های توریستی اطراف، مثلاً یک کاخ یا معبد را پیشنهاد می دهند. در چنین مواقعی مشکوک شوید و پاسخ نه بدهید. چیزی به نام تور لیدر رایگان وجود ندارد و آن ها در نهایت از شما پول خواهند گرفت. ممکن است عناوینی که تحت آن تقاضای پول کنند متفاوت باشد مثلاً به نام انعام، هدیه، کمک به خیریه یا هر چیزی پولی حتی بیشتر از هزینه ی یک تور لیدر حرفه ای را از شما طلب خواهد شد. به طور کلی هر گاه کلمه ی مجانی را شنیدید جواب نه بدهید چون به احتمال بالای نود درصد کلاهبرداری است.

در چین: در مراسم چای ما شرکت کنید.

این یکی از کلاهبرداری های رایج در کشور چین است. یک فرد محلی به ظاهر مهربان به طرف شما می آید و از شما دعوت می کند با آن ها عکس بگیرید و بعد شما را به مراسم چای سنتی شان دعوت می کند. شرکت در چنین مراسمی وسوسه انگیز است اما در نهایت منجر می شود که هزینه ی زیادی از این بابت بپردازید. حتی ممکن است مبلغی به شما بگوید که به نظرتان عادلانه برسد اما معمولاً این افراد کلاهبردار هستند و وقتی شما به قیمت ها آشنایی ندارید زود به دام آن ها می افتید.

در تاکسی: تاکسی متر کار نمی کند.

در سفر به کشور های آسیایی مانند تایلند کمتر پیش می آید که حداقل یک بار با این کلاهبرداری مواجه نشوید. برای جلوگیری از آن قبل از سوار شدن به تاکسی در مورد درست بودن تاکسی متر از راننده سؤال کنید. اگر در وسط راه متوجه شدید تاکسی متر کار نمی کند همان جا تاکسی را متوقف کرده و پیاده شوید یا آمرانه از راننده بخواهید شما را به ایستگاه اتوبوس یا تاکسی برساند. راننده ی تاکسی موظف است به حرف شما گوش کند چون خراب بودن تاکسی متر خطا از طرف او است و باید این خطا را جبران نماید. حتی می توانید او را تهدید به شکایت کنید.

هنگام حساب کردن کرایه تاکسی: شما مبلغ را اشتباه شنیده اید!

این یکی دیگر از کلاهبرداری ها مرسوم در ارتباط با تاکسی ها است و در سری لانکا خیلی مرسوم می باشد. شما سوار تاکسی یا تاک تاک (تاکسی موتوری) می شوید و مثلاً روی قیمت پانزده روپیه توافق می کنید. وقتی به مقصد می رسید راننده از شما تقاضای پنجاه روپیه می کند و مدعی می شود که شما مبلغ را اشتباه شنیده اید. در چنین مواقعی بهتر است قبل ار سوار شدن به تاکسی یک قلم و کاغذ دم دست داشته باشید و مبلغ را روی آن نوشته و به راننده نشان دهید تا بعداً نتواند چنین ادعایی بکند. حتی می توانید این کار را با ماشین حساب موبایلتان انجام دهید.

در تاکسی: جایی که شما می خواهید بروید بسته است یا وجود ندارد.

کلاهبرداری رانندگان تاکسی در کشور های آسیایی به قدری متنوع است که بیشتر این مقاله به آن ها مربوط می شود! یکی دیگر از این کلاهبرداری ها، ادعای آن ها مبنی بر بسته بودن، در حال بازسازی بودن یا اصلاً وجود خارجی نداشتنِ مقصد مسافر است. رانندگانی که چنین ادعایی می کنند بسیار خوشرو و خوش برخورد به نظر می رسند، طوری که مسافر از همه جا بی خبر حرفشان را باور می کند. در مرحله ی بعد این راننده ها پیشنهاد می کنند شما را به جای بهتری ببرند. آن ها قبلا با آن محل یا جاذبه ی توریستی توافق کرده اند که با بردن توریست به آن جا پاداش دریافت کنند. با این کار راننده تاکسیِ کلاهبردار با یک تیز دو نشان می زند. هم پاداش خود را دریافت می کند و هم مبلغی اضافه از شما به خاطر مسافت بیشتر می گیرد.

نحوه ی برخورد با چنین رانندگانی مشخص است. اصلاً به حرف آن ها توجهی نکنید و برای رفتن به مقصد مورد نظر خود مصر باشید. مطمئن باشید هیچ مشکلی در ارتباط با مقصد شما وجود ندارد و وقتی به آن برسید خواهید دید که همه چیز مرتب است. به طور کلی در طول سفر به راحتی به حرف دیگران اعتماد نکنید. امروزه با فراگیر و در دسترس بودن اینترنت به راحتی می توانید صحت حرف های دیگران را آنلاین چک کنید.

در بازدید از معبد ها و کلیساها: اعانه بدهید.

در کشور های آسیایی مراقب مردمی که به بهانه ی اعانه از شما پول می گیرند باشند. این اشخاص به خصوص اطراف مکان های مذهبی خیلی زیاد هستند. آن ها ادعا می کنند این اعانه توسط معبد یا کلیسا جمع آوری می شود اما اینگونه نیست و آن ها پول را برای خودشان می خواهند. در این مواقع حتی دلسوزی شما برای این اشخاص هم بیهوده است چون آن ها از همه پول می گیرند و معمولاً درآمد قابل توجهی از این گدایی به اسم اعانه دارند.

اشکالی که در برخورد با این نوع کلاهبرداری وجود دارد این است که به راحتی موارد قبلی مشخص نمی شوند، چون گاهی افراد وابسته به کلیسا یا معبد نیز از توریست ها اعانه جمع آوری می کنند. برای اطمینان اگر واقعاً قصد دادن اعانه دارید به آن فرد بگویید داخل معبد اعانه را خواهید گذاشت. معمولاً صندوق یا ظرفی مخصوص این کار در داخل ساختمان های مذهبی وجود دارد. ثانیاً می توانید به حس ششم خود اطمینان کرده و ظاهر و رفتار فرد مقابل را در نظر بگیرید. معمولاً می توانید تشخیص بدهید که چه کسی راست می گوید و چه کسی دروغ.

هنگام اجاره ی موتور در تایلند: شما باید شارژ اضافه بدهید.

این یک کلاهبرداری مرسوم در کشور تایلند است. در این کشور معمولاً توریست ها موتور کرایه می کنند چون گردش در اطراف بانکوک با موتور خیلی راحت، ارزان و مفرح است. به همین دلیل نیز شیادی های زیادی در این رابطه صورت می گیرد. وقتی موتور را کرایه می کنید همه چیز مرتب به نظر می رسد اما زمانی که بدون هیچ مشکلی آن را بر می گردانید، متصدی اجاره ی موتور کلی عیب و ایراد در موتور پیدا می کند و می خواهد بابت همه ی آن ها شما را شارژ کند. مثلاً اینجا خش شده است و آنجا فرورفتگی دارد و صندلی موتور تنظیم نیست و غیره.

برای اجتناب از این کلاهبرداری، هنگام کرایه ی موتور عکس های متعددی در کلیه ی زوایا از آن بگیرید. این کار را همان جا و جلوی متصدی انجام دهید. حتی می توانید تک تک ایراد هایی که می بینید همان جا به آن فرد یادآوری کنید. به این شکل می توانید ثابت کنید خش ها و تو رفتگی ها همه مربوط به قبل هستند.

در صرافی: من پول شما را چنج می کنم.

چیزی که در کشور های آسیایی فراوان است صرافی ست. آن ها همه جا پیدا می شوند، در فرودگاه، هتل ها، فروشگاه ها، کافه ها و هر جایی که گذرتان بیفتد. در این رابطه چند نکته را به خاطر بسپارید. اولاً که تمام این صرافی ها مطمئن و معتبر نیستند و نرخ های تبدیل مختلفی دارند. در ضمن ممکن است به هر بهانه ای کمتر به شما پول بدهند و امیدوار باشند که متوجه نشوید. حواستان را جمع کنید و نرخ تبدیل پول را دقیق بدانید و پول را با دقت در همام جا شمارش کنید. ثانیاً چند صرافی معتبر و قابل اطمینان را شناسایی کنید و فقط در آن ها پولتان را چنج کنید.

در هند: من در يک دفتر اطلاعات توريستي کار مي کنم

بيشتر مردم حرف کساني که در دفاتر اطلاعات توريستي کار مي کنند را باور کرده و به توصيه هاي آن ها عمل مي کنند. اشکال کار وقتي پيدا مي شود که بدانيم برخي از دفاتر قلابي هستند و براي کلاهبرداري از توريست ها برپا شده اند. آن ها شما را به هتل ها،، فروشگاه ها يا مکان هاي توريستي خاصي مي فرستند که از قبل با آن ها قرارداد بسته اند. بيشتر اوقات توريست از همه جا بي خبر به جايي هدايت مي شود که اصلاً با کيفيت نيست يا ارزش رفتن ندارد. اگر در مورد مکان هاي ديگر از اين دفاتر سؤال کنيد به شما خواهند گفت که آن ها به درد نمي خورند يا بسته هستند.

براي اجتناب از اين کلاهبرداري، دفاتر اطلاعات توريستي را در اينترنت چک کنيد. دفاتر قانوني در وبسايت هاي رسمي توريسم هند معرفي شده اند و ساير دفاتر غير قانوني هستند. حتي اگر همه چيز مرتب به نظر مي رسيد و دفتر تابلو و به ظاهر مجور داشت باز هم اعتماد نکنيد.

در بازار: من سنگ هاي زينتي صادراتي مي فروشم

فروش سنگ هاي تزئيني به ظاهر گران قيمت ولي در واقع فيک از کلاهبرداري مرسوم در کشور هاي شرق آسيا است. این کلاهبرداری انواع مختلف دارد اما به طور کلی خود را درگیر هیچ چیزی که مربوط به سنگ های قیمتی می شود نکنید. آن ها تماماً تقلبی هستند و کلاهبرداران ترفند های مختلفی برای قالب کردن این سنگ ها به شما به کار خواهند بست. قاطعانه به این افراد پاسخ نه بدهید.

در هند: من یک بچه ی کوچک و دوست داشتنی اما فقیر هستم، به من کمک کنید.

در کشور های آسیایی به خصوص هند گدا زیاد است. برخی از این گداها واقعاً دل توریست ها را به رحم می آورند. مثلاً در امتداد رود گنگ در هند امکان ندارد با تعدادی کودک احاطه نشوید که سعی می کنند شما را ترغیب به کمک کنند. حتی ممکن است بکوشند به شما گل یا کالایی بفروشند. این کودکان کاملاً خوش رفتار و مؤدب هستند و به نوعی شیرین ترین موجودات روی کره ی زمین به نظر می رسند. اما آیا کمک به آن ها ایده ی خوبی است؟ قطعاً خیر. پولی که شما به آن ها می دهید نصیب سرپرست هایشان می شود و هرگز در راه رفاه یا تحصیلات این کودکان صرف نخواهد شد.

تنها راهی که وجود دارد نادیده گرفتن این بچه ها است. اگرچه کار سختی است اما باید مقابل وسوسه ی کمک به آن ها خودداری کرده و کارهای خیر خود را به نحو مؤثر دیگری انجام دهید. همچنین می توانید به این بچه ها خوراکی بدهید که حداقل خیالتان راحت باشد نصیب خودشان می شود.

در سری لانکا: برای عکس گرفتن باید پول بدهید!

وقتی در خیابان های سری لانکا قدم می زنید، ممکن است توجهتان به چیزی جلب شده و دوست داشته باشید عکسی از او بیندازید. اما به محض اینکه دوربینتان را در می آورید یک نفر ناگهان سر و کله اش پیدا شده و می گوید برای عکس گرفتن باید پول پرداخت کنید.

به هیچ وجه زیر بار پول دادن بابت عکس نروید و با خونسردی به کار خود ادامه دهید. هیچ قانونی در این رابطه در کشور سری لانکا یا سایر کشور های آسیایی وجود ندارد که حاکی از منع عکس گرفتن در اماکن توریستی باشد.

در خیابان: من در هتل شما کار می کنم. مرا به یاد نمی آورید؟

آیا در سفر به کشورهای آسیایی همه ی مردم شبیه به هم به نظر می رسند؟ در واقع اینطور نیست و این فقط تصور خود شماست اما کلاهبرداران از این بی توجهی شما سوء استفاده کرده و تظاهر می کنند شما قبلاً آن ها را دیده اید و می شناسید. مثلاً کسی در خیابان به شما نزدیک شده و طوری رفتار می کند که گویی آشناست. سپس می گوید مرا به یاد نمی آوری؟ من در هتل شما کار می کنم! رفتار این افراد کاملاً مهربان و قانع کننده است و از آن جا که در کشور های آسیایی شما تمام مردم را شبیه هم می بینید تصور می کنید که حق با آن هاست. آن ها از این کار خود هدفی دارند. یا می خواهند از شما پولی بگیرند یا شما را به جایی هدایت کنند که در نهایت پولی گیرشان بیاید.

در چنین مواقعی حتماً اسم هتلتان را بپرسید. خواهید دید که غریبه ی خوش اخلاق ناگهان در میان جمعیت ناپدید می شود.

در چین: این گیاه جادویی است.

حتماً در مورد طب سنتی چین و گیاهان دارویی این کشور چیزهایی شنیده اید. توریست ها خیلی به گیاهان دارویی در کشورهای شرق آسیا علاقه مند هستند و کلاهبرداران از این موضوع سوء استفاده کرده و هر علف بی خاصیتی را به عنوان یک گیاه دارویی به توریست ها قالب می کنند. آن ها رفتاری کاملاً تخصصی و متقاعد کننده دارند و شما تصور می کنید با یک پزشک طب سنتی سر و کار دارید و اکسیر سلامتی و جوانی ابدی را خریداری می کنید. حتی ممکن است نبض شما را بگیرند و تظاهر کنند با نگاه به رنگ رخسار شما پی به تمام سابقه ی پزشکی تان برده اند، اما در واقع این افراد کلاهبردارانی بیش نیستند که کوچک ترین آشنایی با علم پزشکی ندارند.

اگر می خواهید گیاهان دارویی واقعی بخرید فقط به فروشگاه های معتبر در این رابطه رجوع کنید. پیدا کردن چنین فروشگاه هایی زیاد سخت نیست. برای درمان سنتی نیز فقط به کلینیک های تخصصی اعتماد نمایید.

در خیابان: من معلم یک مدرسه ی فقیر هستم. ممکن است به ما کمک کنید؟

گدایی امروزه شیوه های خیلی مدرنی پیدا کرده است و به اسم کمک به خیریه پول زیادی از توریست ها اخاذی می شود. مردم کشورهای آسایی با این ترفند ها به خوبی آشنا هستند و گول این افراد را نمی خورند، بنابراین آن ها طعمه هایشان را از میان توریست ها انتخاب می کنند.

در کلاهبرداریِ معلم مدرسه ی فقیر، فردی با ظاهر موجه به شما نزدیک می شود و خود را معلم مدرسه معرفی می کند و می گوید برای بهبود زبان انگلیسی اش به معاشرت به توریست ها علاقه مند است. همه چیز به نظر خوب می رسد و شما نیز از آشنایی با فردی محلی آن هم تحصیل کرده و معلم مدرسه خوشحال می شوید، اما خیلی زود مکالمه ی شما با معلم کذایی به سمت سوی پول و نیاز بچه های مدرسه و فقر می رود .

موضوع بچه های فقیر حساسیت بسیاری از افراد را بر می انگیزد و کمتر کسی با درخواست کمک معلم مخالفت می کند اما شما حالا این داستان معروف را می دانید. پس هر کس با چنین داستانی به شما نزدیک شد سریع از او دور شوید و با جدیت بخواهید مزاحمتان نشود.

در هنگام خرید: جنس این کالا عالی است و به همین خاطر نیز گران است.

شما در تمام کشورهای آسیایی باید چانه زدن را بلد باشید چون اگر بدانید فروشندگان چقدر روی قیمت ها کشیده اند حیرت زده می شوید. البته آن ها تا جایی که بتوانند روی قیمت پیشنهادی خودشان پافشاری می کنند و اصرار دارند که جنس کالایی که می خرید تک است اما این حرف ها با باور نکنید و چانه بزنید. خواهید دید همان جنس عالی را نصف قیمت یا کمتر به شما خواهند فروخت. نکته ی جالب این کار بالا بردن قیمت کالایی است که شما انتخاب کرده اید، مثلاً اگر بخواهید روتختی بخرید و در ابتدا که قیمت را از فروشنده بپرسید خواهید شنید که این روتختی مثلاً 200 روپیه است. شما رنگی را انتخاب کرده و وقتی می خواهید حساب کنید فروشنده می گوید قیمت این رنگ خاص چون بهترین جنس را دارد 400 روپیه است!

در خیابان و هنگام معاشرت با مردم: این دستبند هدیه به شماست!

در این کلاهبرداری شما با فردی محلی در خیابان آشنا می شوید که رفتاری بسیار دوستانه دارد و اصلاً به نظر نمی رسد چیزی از شما بخواهد. اما ناگهان دستبندی را در می آورد و می گوید این یک هدیه از طرف من به شماست! بلافاصله بعد از آن که دستبند را به دست شما بست پولش را می خواهد. شما طبعاً سعی می کنید دستبند را از دستتان خارج کرده و آن را پس بدهید اما موفق به این کار نمی شوید. دستبند به این راحتی ها باز نخواهد شد.

راه حل ما این است که در عین حال که با مردم محلی ارتباط بر قرار کرده و از آن ها فراری نیستید، به راحتی به کسی اعتماد نکنید و به خصوص هدیه از هیچ کس نپذیرید. چیزی به نام هدیه ی رایگان وجود ندارد و هر چیزی که به شما داده شود توقعی به دنبال خواهد داشت.

در اطراف معابد: می خواهید شما را به رایگان تقدیس کنم.

بگذارید با شما صادق باشیم. احتمال اینکه در معابد آسیایی جوگیر شوید زیاد است. این معابد جوی بسیار مقدس دارند و به همین دلیل به هر چیزی که مربوط به معبد می شود احساس خاصی پیدا خواهید کرد. کلاهبرداران نیز این موضوع را می دانند و از این جوگیز شدن شما نهایت استفاده را خواهند برد. مثلاً به شما نزدیک می شوند و می پرسند می خواهید به طور رایگان تقدیس شوید؟ ظاهر این افراد طوری است که شما تحت تأثیر قرار می دهد. به علاوه تقدیس رایگان چه ضرری دارد؟ اما آن ها بلافاصله پس از کارشان از شما طلب اعانه برای معبد خواهند کرد. همان طور که گفتیم هیچ لطفی در کشورهای آسیایی (و البته تمام دنیا) رایگان نیست و هر چیزی ولو کوچک بهایی دارد. راه حل مشخص است. قاطعانه به این افراد جواب منفی بدهید.

در تایلند: بلیط اتوبوس وی آی پی ارزان نمی خواهید؟

این تقلب معمولاً در مسیر تایلند و کامبوج انجام می شود. بلیط اتوبوس بین این دو کشور ارزان است چون کمپانی های اتوبوس رانی در این رابطه با هم رقابت دارند و هر کدام می خواهند مسافران را ترغیب به سفر با شرکت خود کنند. در این شرایط کسی به شما می گوید می تواند با قیمت فقط کمی بیشتر بلیط اتوبوس وی آی پی برای شما ردیف کند. شما در آن جو رقابتی حرف طرف را باور می کنید اما در نهایت از چنین اتوبوسی خبری نخواهد بود و با دلایل دروغ مانند اینکه اتوبوس متأسفانه خراب است مجبور به سفر با اتوبوس معمولی می شوید و هیچ کس هم پولتان را پس نخواهد داد.

در مرز ها: شما نیاز به ویزا دارید!

در برخی مرز های کشور های آسیا، به خصوص پل دوستی میان تایلند و لائوس، راننده ها شما را به اداره ای می برند که ظاهراً مخصوص کارهای اداری صدور ویزا است. این اداره ها جعلی هستند و فقط از شما پول می گیرند و همان فرم های رایگانی که در مرز وجود دارد را به شما می دهند تا پر کنید. با آگاهی از این موضوع مراقب باشید در دام این کلاهبرداری ها نیفتید.

در ورودی اماکن و ترمینال ها: از اینجا بلیط تهیه کنید.

این مورد عجیب است اما بدانید حتی دکه های بلیط فروشی نیز در بسیاری از کشور های آسیایی جعلی هستند. کسی که بلیط می فروشد لباس رسمی به تن دارد و به همین خاطر اغلب توریست ها فکر می کنند همه چیز مرتب است و از آن جا بلیط تهیه می کنند. البته این بلیط واقعی است اما به قیمتی بیشتر از ارزش واقعی اش فروخته می شود. در واقع این افراد خودشان بلیط های واقعی را خریداری کرده و بعد با قیمتی بالاتر به مشتری ها می فروشند. برای جلوگیری از این کلاهبرداری همیشه از اولین باجه ی بلیط فروشی عبور کرده و به سراغ باجه های بعدی بروید چون این افراد معمولاً اولین باجه را از آن خود می کنند تا مشتری های بیشتری را به دام بیندازند. ثانیاً با سرچ در اینترنت به قیمت بلیط ورودی اماکن مختلف و بلیط های اتوبوس وارد باشید تا سرتان کلاه نرود.

هنگام خرید: این جنس اصل است.

کشور های آسیایی برای خرید بسیار عالی هستند و شما می توانید چیز های بسیار خوبی را با قیمت ارزان تهیه کنید. اما به همین میزان کالا های فیک و تقلبی در این کشور ها زیاد است. از پوشاک به ظاهر مارکدار ولی تقلبی گرفته تا وسایل الکترونیکی، عطر و حتی سیگار فیک! تقریباً از تمام برند ها نمونه ی فیکی در بازار های کشور های آسیایی به خصوص چین وجود دارد. مشخص است که کالا های فیک کیفیت جنس اصلی را ندارند و خرید آن ها حتی اگر ارزان باشند پول دور ریختن است. بدتر آن که برخی فروشندگان همین اجناس فیک را با قیمتی بالا و به اسم اصل به مشتریان می فروشند. شیوه ی اجتناب از این کلاهبرداری خرید برند های معروف فقط از نمایندگی های رسمی آن ها در مال ها و مراکز خرید معتبر است. هیچ گاه انتظار نداشته باشید یک دستفروش در کنار خیابان به شما کیف مایکل کورس اصل بفروشد.

اگر دوست دارید می توانید جنس فیک تهیه کنید اما با قیمت ارزان و آگاهی کامل از فیک بودن جنسی که می خرید.

در اتوبوس: ساکتان را در محفظه ی بار قرار دهید!

اتوبوس های شبانه به خصوص در تایلند مخصوص سرقت هستند. در طول راه کمک راننده به آهستگی به سراغ چمدان های محفظه ی بار اتوبوس می رود و وسایل قیمتی مسافران را می دزدد. حتی وقتی مسافران خواب هستند از کیف های اطراف صندلی های اتوبوس نیز سرقت می کند. این افراد بسیار زبده هستند و در کار خود واردند و خیلی کم پیش می آید که مچ آن ها را در حال دزدی بگیرید. ضمن اینکه با راننده ی اتوبوس همدست هستند و حتی اگر متوجه دزدی شان بشوید، دستتان به جایی بند نیست. بهترین راه حل این است که کلاً سوار این اتوبوس ها نشویدو حداقل در طول راه نخوابید و چهار چشمی مراقب وسایلتان باشید.