جاذبه های گردشگری ایران - سعدیه شیراز
جاذبه های گردشگری ایران - سعدیه شیراز
اگر بخواهیم شیراز را معرفی کنیم، بی گمان بخش هایی از فرهنگ، تاریخ و تمدن ایران را باید برشمریم، بخش هایی که هر کدام چون سلاطینی بر تخت نشسته قلمرو وسیعی با مردمان بی شماری را گرد خود جمع می کنند و شیفتگان بسیاری را به سوی خود می کشاند.
*** سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ یا چو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟ ***
*** عشق سعدی نه حدیثی است که پنهان ماند داستانی است که بر هر سر بازاری هست (ملک الشعرای بهار) ***
ابو محمد مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف متخلص به سعدی شیرازی یکی از پادشاهان ادبیات پارسی است، شیخ اجل، پادشاه سخن و استاد سخن از جمله لقب هایی است که به این شاعر، دانشمند و بزرگ ایرانی داده اند. سعدی بخشی از هویت و حافظه ی تاریخی ایران است، که زبان و ادبیات فارسی را به هنرمندی تمام و با ظرافتی ستودنی در اختیار افکار متعالیش گرفته و چنان آثاری بر جای گذاشته که امروزه یکی از ستون های اصلی تفاخر ایرانیان محسوب می شود.
سعدی شیرازی در سال 606 هجری قمری به دنیا آمد و مانند شرایط اجتماعی و سیاسی که در آن متولد شده بود زندگی پر فراز و نشیبی داشت، او سی سال شیراز را ترک کرد و به بغداد رفت ، در مدرسیه نظامیه درس خواند که قطب علمی دنیای آن روزگار به شمار می رفت. از سعدی آثاری مانند گلستان ، بوستان و غزلیات بر جای مانده است، آثار سعدی به عنوان کتاب های مادر در زبان فارسی شناخته می شوند و بوستان و گلستان دنیای را بر روی خوانندگانش باز می کنند. شهرت سعدی در دوران زندگی او هم بسیار گسترده بود.
او اواخر عمر خود را به شیراز بازگشت و با وجود تمام حب و بغض هایی که از سوی دشمنان او وجود داشته و دارد، او یکی از بزرگان فرهنگ غنی ایران است. سعدی در سال 690 هجری قمری فوت کرد در خانقاهی که اواخر عمرش را در آن گذراند دفن شد.
امروزه آرامگاه سعدی شیرازی یکی از جاذبه های گردشگری شناخته شده و محبوب گردشگران به شمار می رود، اما سعدی یکی از چهره هایی است که در دوره های مختلف تاریخی از سوی نهادهای قدرتمند منکوب شد و آرامگاه هایی که برای او ساخته بودند را ویران می کردند. اولین آرامگاه سعدی 35 سال پس از وفاتش توسط وزیر اباقاخان به نام صاحب دیوانی ساخته شد، اما در سال 998 به وسیله یعقوب ذوالقدر حاکم شیراز ویرانشد و تا سال 1187 ، در زمان حکومت زندیان آرامگاهی بر سر محل دفن وی قرار نداشت. در این دوره به دستور کریم خان زند، بنایی با آجر و گچ ساخته شد. در دوران قاجار هم یکی از علمای شهر شیراز دستور به تخریب سنگ قبر او داد و به دستور علی اکبر خان قوام الملک سنگ کنونی مزار سعدی تهیه شد. آرامگاه ساخته شده ی تا سال 1327 پا برجا بود.
در این سال، طی اقداماتی، تلاش هایی برای احیای آرامگاه سعدی و ساخت آرامگاه جدید شروع شد. با تلاش علی اصغر حکمت (رئیس انجمن آثار ملی کشور) و تأیید آندره گدار مدیر باستان شناسی ایران، طرح ساخت آرامگاه جدید به محسن فروغی و همکارش علی صادق سپرده شد و آرامگاه کنونی سعدی در سال 1331 با حضور دکتر محمود حسابی افتتاح شد.