حقایقی در رابطه با سفر های هوایی

حقایقی در رابطه با سفر های هوایی

در هواپیما نشسته اید و در انتظار تیک آف هستید. مهمانداران طبق معمول شروع به آموزش های ایمنی می کنند و شما حتی زحمت نگاه کردن به آن ها را به خود نمی دهید. در واقع تصور می کنید این نکات ایمنی بی معنی هستند و چنان چه سانحه ای رخ دهد هیچ کدام از آن ها به کار شما نمی آیند. اما آیا واقعا هیچ یک از این توصیه های ایمنی جان کسی را نجات داده است؟ آیا ارزش دارد دفعه ی بعد که با هواپیما سفر می کنید توصیه های مهمانداران را با دقت گوش داده و به خاطر بسپارید یا کارت ایمنی پرواز را مطالعه کنید؟ در این مقاله به این قبیل سؤالات پاسخ خواهیم داد. با 2Safar همراه باشید.

1. باد کردن جلیقه ی نجات

بسیاری از مسافران هواپیما فکر می کنند زمان و چگونگی باد کردن جلیقه ی نجاتامکان ندارد در یک سانحه ی هوایی تفاوت ایجاد کند و چنین چیزی مضحک و دور از حقیقت است. اما باد کردن همین جلیقه ی به ظاهر بی اهمیت جان افراد زیادی را تا کنون نجات داده است. مثلاً در سال 1996 هواپیمای بوئینگ 767 اتیوپیایی ربوده شد و به اجبار بر روی اقیانوس هند فرود آمد. برخلاف توصیه های خدمه ی پرواز که جلیقه های نجات را از قبل باد نکنید، خیلی از مسافران عجولانه جلیقه های خود را پوشیده و آن ها را باد کرده بودند. این افراد نتوانستند از میان آبی که داخل کابین شده بود بگذرند و خود را به درهای خروجی برسانند. اما مسافرانی که به طبق توصیه های ایمنی جلیقه های خود را باد نکرده بودند به سرعت و سهولت خود را به درهای خروج رساندند و زنده ماندند. بنابراین می بینید که گوش نکردن به توصیه های ایمنی قبل از پرواز می تواند به قیمت جان شما تمام شود.

2. خم شدن روی صندلی در حالت نشسته

در توصیه های ایمنی از مسافران خواسته می شود در هنگام فرود اضطراری بر روی خشکی یا آب روی صندلی در پوزیشن خاصی قرار بگیرند. این پوزیشن شامل چسباندن پاها و زانو ها به یکدیگر خود به هم بچسبانند. همچنین سر را به روی زانوها خم کرده و دست ها پشت سر قرار دهند. نظریه های مختلفی درباره ی علت لزوم این پوزیشن در مواقع اضطراری وجود دارد. برخی معتقدند این حالت فقط از دندان های مسافران حفاظت می کند و در نتیجه شناسایی آن ها را پس از سوانح هوایی آسان تر خواهد کرد. برخی دیگر می گویند این پوزیشن احتمال مرگی سریع و بدون درد را بیشتر می کند. اما بیشتر متخصصان اعتقاد دارند این حالت واقعاً شانس زنده ماندن را افزایش می دهند.

در یک سانحه ی هوایی در استرالیا هر دو موتور یک هواپیما که شانزده سرنشین داشت از کار افتاد و هواپیما مجبور به فرود اضطراری شد. هنگام وقوع این حادثه تمام مسافران خواب بودند و فقط یک مسافر بیدار بود که سریع پوزیشن توصیه شده را به کار بست. جالب است بدانید او تنها بازمانده ی این سانحه ی هوایی بود.

3. بستن کمربند ایمنی

در پرواز به مسافران توصیه می شود حتی زمانی که چراغ بسته بودن کمربند خاموش است، همچنان کمربند های خود را بسته نگه دارند. اما دلیل این همه تأکید به بسته بودن کمربند چیست و چقدر در امنیت پرواز و نجات جان مسافران تأثیر دارد؟ برخی می گویند بسته بودن کمربند فقط به شناسایی مسافر پس از یک سانحه ی هوایی کمک می کند. یک مهماندار خط هوایی امریکن ایرلاین در این باره می گوید: چنین مسئله ای کاملاً مسخره است. ما اصلاً اصراری نداریم مسافران در همان صندلی های تعیین شده بنشینند تا در صورت بروز سانحه بتوان هویت آن ها را تشخیص داد. مسافران داوطلبانه جای خود را در هواپیما با یکدیگر عوض می کنند یا در صورت پر نبودن پرواز، روی هر صندلی که می خواهند می نشینند. در برخی پرواز ها نیز مثل سوث وست برای مسافر صندلی خاصی انتخاب نمی شود و هر کس زودتر سوار هواپیما شود بر صندلی دلخواهش می نشیند.

دلیل تأکید بر بسته بودن کمربند ایمنی پیشگیری از آسیب دیدگی مسافران در شرایط نامساعد جوی یا تکان های شدید هواپیما است.

در برخی مواقع هواپیما بنابه شرایط خیلی به سرعت و به سختی ارتفاع خود را کم می کند و احتمال آسیب دیدن مسافران زیاد است.

از سال 1980 تا 2008 تعداد 234 سانحه ی هوایی به دلیل طوفان گزارش شده است که در این سوانح 298 نفر به طور جدی آسیب دیده اند و سه نفر از آن ها جان خود را از دست داده اند. دو نفر از این سه نفر با وجود روشن بودن چراغ بستن کمربند ها کمربند خود را نبسته بودند. ضمناً از میان 298 نفر آسیب دیده، 184 نفر مهمانداران بوده اند که در هنگام بروز این اتفاقات در حال چک کردن کمربند ایمنی مسافران بوده اند و طبعاً خودشان کمربند ایمنی نداشته اند.

طوفان و شرایط جوی نامساعد ناگهانی اتفاق می افتند و حتی ممکن است خلبان فرصت روشن کردن چراغ بستن کمربند را نداشته باشد. بر همین اساس است که توصیه می شود مسافران در تمام طول مدت پرواز کمربند خود را بسته نگه دارند.

برخی مسافران اصرار می ورزند که بسته بودن کمربند موجب می شود در صورت نیاز به فرار از داخل کابین و خروج اضطراری کند تر عمل کنند اما واقعیت این است که با بسته نبودن کمربند احتمالاً پیش از آن که بخواهند صندلی خود را برای خروج اضطراری ترک کنند، آسیب دیده اند و این مسئله فرار را برایشان دشوار تر خواهد ساخت.