پارک ملی جانور شناسی دهلی هند - قسمت دوم

جاذبه های گردشگری جهان - پارک ملی جانور شناسی دهلی هند - قسمت دوم

پس از معرفی مختصر در خصوص تاریخچه ی پارک ملی چانور شناسی شهر دهلی، به بخش های و قسمت های مختلف این مجموعه می پردازیم، اما دانستن این نکته خالی از لطف نیست، که در هر کجای از دهلی گردشگران می توانند آثار تاریخی این شهر جادویی را از نزدیک ببینند و این امکان برای گردشگران در پارک ملی جانورشناسی هم مهیاست، هرچند ارتباطی خاصی با این مجموعه ندارد اما بدون شکل یکی از جاذبه های این محیط به شمار می رود و شاید دیدن این بنای تاریخی در چنین محیطی جذابیت آن را بیشتر کند. این بنایی تاریخی یک ستون مایلی است، یعنی ستون و نشانه ای مسافت ها را در امتداد مسیر ها نشان می دهد.

براساس اطلاعات موجود در خصوص این مناره یا همان ستون، این اثر متعلق به دوران پادشاهی شیر شاه سوری است که در حدود قرن شانزدهم میلادی به مدت کوتاهی بر شبه قاره حکومت راندند. هنگام ورود اروپایی ها به هندوستان، بسیاری از جهانگردان اروپایی از این مناره در دهلی با عنوان شگفتی هند یاد کرده اند، که نمایانگر سیستم ارتباطی و مسیریابی سنتی و تاریخی در این کشور بوده است، هرچند بسیاری از المان های این مناره و ستون های مسافتی را از تمدن های کهن تر مانند ایران اقتباس کرده اند، اما ساختار این چنین ستون هایی برای اروپایی جلب توجه بیشتر داشته است. نام این ستون کاس مناره Kos Minars است که در زبان سانسکریت و بر اساس یک واحد اندازه گیری باستانی در هندوستان، عددی در حدود 3.22 کیلومتر را نشان می دهد. مناره هم در زبان فارسی به معنای برج است. که با توجه به نفوذ فرهنگی ایرانیان و زبان فارسی در دوران گورکانیان و سوری ها، نکته ی عجیبی نیست.

این مناره ها ستون های گرد مانندی بودند که با ارتفاعی در حدود 9 متر، بر روی سکویی سنگی از آجر و آهک ساخته شده اند. قطر و اندازه های آنها یکسان نیست، اما کارکرد مشابهی میان آنها وجود داشته و آن هم نشان دادن مسافت ها و مسیر های ارتباطی بوده است، با این حال این، شکل از بنا های تاریخی در هندوستان دارای قدمتی طولانی است که به قرن سوم پیش از میلاد باز می گردد. در خلال دوران امپراتوری آشوکا مسیر های مختلفی میان شهر های تحت قلمروی او وجود داشته است، که این مسیر ها در نواحی همختلف به هم وصل می شدند و مانند یک شریان خونی راه ارتباطی مختلف را ایجاد می کردند، از همین رو، برای نشانه گذاری و راهنمایی میان این مسیر ها ستون های گلی و آجری و حتی چوبی و در برخی مناطق از درختان استفاده می کردند، که ستون آجری قرار گرفته در مسیر پر پیچ و خم پارک ملی جانور شناسی هم یکی از آنهاست. البته باید به این نکته هم اشاره کرد، که در برخی متون آشوکا را یک ساتراپ ایرانی می دانند که پس از حمله اسکندر به یک امپراتوری در هند بدل شد، اما ساختار اداری و شهری آن و المان های حکمرانی اش را از هخامنشیان وام گرفت.

این واحد اندازه گیری تاریخی در دوره های مختلف تاریخ هندوستان مورد استفاده قرار می گرفت تا اینکه با حضور انگلیسی ها در شبه قاره هندوستان این روش سنتی و تاریخی هندی از رده خارج شد و به یک امر باطل تبدیل شد، در حالی این ستون های نشانه های مهمی از هویت تاریخی این کشور محسبوب می شوند و امروزه اندک مناره های برجا مانده مورد توجه قرار گرفته اند و مورد مرمت واقع می شوند. این مناره هم در پارک ملی جانور شناسی ، فرصت بسیاری خوبی برای گردشگران به شمار می آید ، تا نمونه ای سالم و کمتر دست خورده ای از مناره های مسافت در هند را مشاهده نمایند.