اين رفتار ها از سوي توريست ها واقعاً ناخوشايند و آزار دهنده هستند
برخي رفتار هاي شما در سفر ناخواسته براي ديگران آزار دهنده و توجیه ناپذیر هستند. در واقع اين رفتار ها نه تنها مردم بومي که ساير توريست ها را نيز ناراحت خواهد ساخت.
در اين مقاله به معرفي برخي از اين عادات و رفتار ها مي پردازيم تا اگر در زمره ي افرادي هستيد که ناخواسته مرتکب آن ها مي شويد نسبت به رفتارتان آگاهي بيشتري به دست آورده و در سفر هاي بعد اين رفتار ها را تکرار نکنيد.
کوشش براي حرف زدن با لهجه ي خارجي
شما لازم است قبل از سفر با زبان خارجي مقصد آشنايي داشته باشيد اما اينکه بخواهيد پا را از اين فراتر گذاشته و لهجه ي مردم مقصد را نيز تقليد کنيد رفتاري ناخوشايند و اعصاب خرد کن است. شايد به نظر خودتان اين کار بامزه بيايد اما مطمئن باشيد از نظر مردمي که با آن ها ارتباط برقرار مي کنيد کار شما تمسخر آميز و بي ادبانه تلقی می شود. حتي ممکن است خود را مضحکه ي دست مردم کنيد. پس جملاتي که بلديد را با لهجه ي عادي بيان کرده و مطمئن باشيد اگر صحيح حرف بزنيد مردم متوجه ي حرف شما خواهد شد.
معطل کردن مردم برای عکس گرفتن
همه ي ما با اين افراد کم و بيش سر و کار داشته ايم. کسانی که با نيت عکس گرفتن ساير مردم را آزار مي دهند و موجب معطلی دیگران می شوند. آن ها توقع دارند مثلاً عکسي لانگ شات از تاج محل داشته باشند و هيچ کس ديگري نيز در بک گراند عکس نیفتد. در نتيجه دائماً به ديگران دستور مي دهند که پشت آن ها راه نروند و با اخم و تحقير به افرادي که وارد بک گراند عکسشان مي شوند نگاه مي کنند. بايد پذيرفت که همه دوست دارند عکسي بدون مزاحم با جاذبه هاي معروف تاريخي بگيرند اما شما نمي توانيد به بهانه ي آن چه دوست داريد براي ديگران مزاحمت ايجاد کنيد. براي گرفتن چنين عکسي بايد سريع عمل کنيد و در نهايت فقط براي چند لحظه از مردم اطراف بخواهيد در بک گراند عکس شما تردد نکنند، نه اينکه توقع داشته باشيد براي دقايق طولاني انواع ژست ها را بگيريد تا بهترين عکس را از اين بين آن ها انتخاب کنيد.
برنامه ريزي براي تک تک دقاقيق سفر
افرادي که هر ساعت از سفرشان را به طور دقيق برنامه ريزي مي کنند نه تنها باعث آزار اطرافيان و همسفران خود هستند بلکه اعصاب مردم غريبه را نيز خرد مي کنند. سفر پر از اتفاقات پيش بيني نشده است و خيلي به ندرت پيش مي آيد که يک برنامه ريزي زمان بندي شده را به خوبي پيش برود. همه چيز اعم از صف طولاني ورودي اماکن مختلف، تأخير پرواز، آب و هوای نا مساعد و ده ها اتفاقات غير منتظره ي ديگر برنامه ي زماني ما را به هم مي زند. افرادي که زياد از حد برنامه ريزي کرده اند با هر تأخيري دچار استرس شده و گاهي به خود حق مي دهند با کارهايي چون جا زدن در صف و غيره حقوق ديگران را زير پا بگذارند.
کسانی که زبان انگلیسی بلد هستند و حاضر نیستند با هیچ زبان دیگری آشنا شوند.
شاید تا به حال با افرادی برخورد کرده اید که در بازگشت از یک سفر وقتی از تجربیاتشان حرف می زنند با نوعی تحقیر می گویند که مردم حتی یک کلمه هم زبان انگلیسی نمی فهمیدند و از این نظر خیلی به مشکل برخورده اند.
شما باید قبل از هر چیز این را بدانید که مردم کشور مقصد هیچ وظیفه ای ندارند زبان شما یا انگلیسی را بدانند، این شما هستید که در سفر به کشور آن ها باید اندکی به خود زحمت داده و با زبان محلی، حداقل در حد نیاز های روزمره آشنا شوید!
در هنگام معاشرت با مردم در سفر اگر آن ها زبان انگلیسی نمی دانند صبورانه برخورد کرده و طور دیگری منظور خود را برسانید یا با استفاده از یک دیکشنری جمله ی خود را به زبان محلی ترجمه کنید. در ضمن اینکه شما زبان محلی را حتی اندک بدانید نشان دهنده ی احترام و علاقه ی شما به فرهنگ کشور مقصد است و موجب می شود مردم برخورد بهتری با شما داشته باشند.
مسافرانی که بار و بندیل زیادی دارند.
این نوع مسافران همه جا موجب دردسر بقیه هستند. از همان فرودگاه در صف کنترل امنیتی همه را معطل می کنند، در هواپیما تمام محفظه ی بالای سر را اشغال کرده و هنگام عبور از راهرو ها با وسایل خود به دیگران تنه می زنند. بدتر آن که خیلی اوقات تصمیم می گیرند با استفاده از مترو یا اتوبوس از فرودگاه به هتل بروند و با آن همه بار جای چند نفر را در وسایل حمل و نقل عمومی اشغال می کنند. برای رانندگان تاکسی و باربر های هتل باعث عذاب هستند و در کل همه و بیشتر از همه خودشان را در طول سفر آزار می دهند. پس اگر نمی خواهید لعن و نفرین دیگران را پشت سر خود داشته باشید سبک بار سفر کنید!
کسانی که می خواهند از هر جایی یادگاری به خانه ببرند.
اگر فکر می کنید دیگر کسی پیدا نمی شود که بکوشد تکه ای از بناهای تاریخی را هر طور شده بکند و با خود به خانه ببرد اشتباه می کنید. هنوز کسانی هستند که با افتخار تکه ای از دیواز چین را در خانه شان به نمایش می گذارند یا به هر جای تاریخی که می روند در فکر جمع آوری تکه های سنگ و آجر و غیره هستند.
بدتر آن که به ذهنشان می رسد اسم با شکوهشان را بر روی آثار تاریخی یا بناهای توریستی حک کرده و به ظن خود یک یادگاری از خود به جای بگذارند. ما امیدواریم شما که خواننده ی2Safar هستید هرگز از این عادات زشت تبعیت نمی کنید.
کسانی که دائم گوشی به دست هستند.
افراد گوشی به دست در زندگی معمولی هم اعصاب خرد هستند چه برسد به سفر. طبیعتاً گوشی هوشمند در سفر برای گرفتن عکس، چک کردن نقشه، سرچ در اینترنت و این قبل کار ها لازم است اما انتظار می رود به غیر از این موارد گوشی خود را کنار بگذارید و از سفر خود لذت ببرید. کافی است یک محاسبه ی ساده انجام داده و هزینه ای که برای سفر کرده اید تقسیم بر تعداد روز های سفر کنید. در نتیجه متوجه می شوید جدا از ارزش معنوی، هر روز سفر شما چقدر برایتان گران تمام شده است. آن وقت شاید راضی شوید گوشی را کنار گذاشته و دست از سر اینستاگرام و یوتیوب و سایر شبکه های اجتماعی بردارید! اگر با تور سفر کنید و با عده ای همسفر شوید، حتماً بین آن ها چند نفر گوشی باز پیدا می شود. به رفتار این افراد دقت کنیدو ببینید چطور سرشان تمام مدت در گوشی است و از سفر چیزی نمی فهمند. بعد می توانید درک کنید که خودتان هم وقتی دائم با گوشی سرگرم هستید از بیرون همین شکلی به نظر می رسید.
کسانی که آشغال می ریزند.
صنعت تورسیم قرار است با خود رونق اقتصادی و فرهنگی به دنبال داشته باشد و موجب بهبود شرایط زندگی در نقاط مختلف شود، نه اینکه با تخریب و آسیب همراه باشد. متأسفانه برخی مردم در سفر به هیچ وجه مسئولیت پذیر نیستند و تصور می کنند چون آن جا کشور خودشان نیست اهمیتی ندارد با محیط زیست چگونه رفتار می کنند. به طور مثال این افراد وقتی می خواهند زباله ای را داخل سطل بندازند به سطل های بازیافتی که شهرداری ها در کنار سطل های زباله گذاشته اند بی توجه هستند، حتی اگر در شهر خودشان زباله ها را به دقت تفکیک می کنند. نمونه ی دیگر استفاده ی بی رویه از پلاستیک است که در سفر بیشتر اتفاق می افتد. اگر نمی خواهید در زمره ی این افراد باشید در طول سفر به جای آن که دائم از بپرسید مقصد به شما چه تفریحات و خاطراتی خواهد داد، فکر کنید که شما چه تأثیری می توانید از خود به جای بگذارید.
کسانی که نمی خواهند هیچ جای دیدنی یا واقعه ای را از دست بدهند.
یک سندروم وجود دارد به نام "ترس از جا ماندن از وقایع" یا "ترس از دست دادن چیز های خوب". خیلی از ما بدون اینکه آگاه باشیم به درجاتی از این سندروم مبتلا هستیم. نمونه اش را در سفر می شود به خوبی مشاهده کرد. برخی مردم با نوع حرص مصر هستند هیچ رویداد یا تفریحی را از دست ندهند. این افراد معمولاً تمام انرژی خود را در سفر مصرف می کنند، صبح ها زود تر از همه بیدار شده و شب ها دیر تر از همه به خواب می روند و با رفتار خود موجب آزار اطرافیان و همسفران خود هستند. اگر این ویژگی ها را در خود می بینید بدانید که به این سندروم مبتلا هستید و فکری به حال درمان خود کنید.
افرادی که گروهی سفر می کنند و بسیار پر سر و صدا هستند.
به نظر می رسد که به خود این افراد در سفر خیلی خوش می گذرد اما همسفران آن ها در هواپیما و هتل و سایر جاها از دستشان در عذاب هستند. آن ها شلوغ کاری می کنند، با صدای بلند می خندند و آرامش را از دیگران صلب می کنند. همچنین در صف ها و اماکن مختلف موجب معطلی مردم پشت سرشان می شوند. برای اینکه چنین فردی نباشید کافی است توانایی این را داشته باشید که خود را به جای دیگران قرار داده و احساساتشان را درک کنید. اگر خود شما با یک گروه شلوغ و پر سر و صدا که مراعات حال دیگران را نمی کنند همسفر بودید چه احساسی داشتید؟
توریست هایی که راه دیگران را سد می کنند.
از زمان دوران قدیم توریست ها معمولاً در دست و پا بودند، مثلاً ناگهان توقف می کردند تا نقشه را چک کنند، در بزرگراه ها آهسته تر از سرعت مجاز رانندگی می کردند و در صف خرید به علت ناوارد بودن زیاد طول می دادند و دیگران را معطل می کردند. امروزه نیز خیلی از توریست ها به شیوه ی مدرن تری به همان شکل رفتار می کنند. مثلاً ناگهان وسط بک خیابان شلوغ می ایستند و موبایلشان را نگاه می کنند. البته بخشی از این رفتار ها طبیعی است و وقتی در شهر و کشور غریبی حضور دارید نمی توانید مثل مردم همان منطقه طبیعی و خونسرد رفتار کنید. اما می توانید این رفتار را تعدیل کرده تا کمتر موجب آزار دیگران شوید. مثلاً از قبل بدانید که به کجا می روید و مسیر رفتن را بررسی کنید.
کسانی که انعام نمی دهند.
شما باید بدانید در خیلی از کشورها و فرهنگ ها انعام یک موضوع جا افتاده و می شود گفت الزامی است. اهمیت این موضوع وقتی مشخص می شود که بدانید درآمد اصلی برخی مشاغل مانند پیش خدمت های رستوران در کشور هایی چون ایالات متحده همین انعام های مشتریان است. ما قبلاً در مقاله ای در مورد رسم و رسوم انعام دادن و مقدار قابل قبول آن در 2Safar نوشته ایم. به آن مقاله رجوع کرده و توریست شایسته ای باشید.
کسانی که به فرهنگ کشور مقصد احترام نمی گذارند.
این وظیفه ی یک توریست است که قبل از سفر در مورد آداب و رسوم و کد های فرهنگی کشور مقصدش اطلاعات کافی کسب کند تا با رفتارش موجب آزار و ناراحتی دیگران نشود. مثلاً قوانین پوشش در کشور های مختلف فرق می کند و با اینکه در اکثر کشور های دنیا آزادی پوشش وجود دارد، برخی فرهنگ ها پوشیدن لباس های خاصی را نامناسب می دانند. لازم نیست که شما با دیگران هم عقیده باشید. فقط کافی است به این نکته واقف باشید که این شما هستید که به کشور آن ها سفر می کنید و مهمانشان هستید. آن ها قرار نیست خود را با شما تطبیق بدهند و بر عکس چنین وظیفه ای بر عهده ی شماست.